Servie

Onze tweede dag in Mostar hebben we lekker rustig aan gedaan. Het reizen door dit gebied gaat je niet in de koude kleren zitten en af en toe even uitrusten is dan wel fijn. Dit keer zijn we het kroatische deel gaan checken, wat eigenlijk resulteerde in dat we wel aan de andere kant van de rivier zaten maar dan nog in het turkse gedeelte. We hadden namelijk het chillste cafe gevonden met een grote tuin met loungekussens en relaxte muziek. Daar lekker biertjes gedronken (yep, ik aan het bier!) en daarna op zoek gegaan naar een restaurant. Ik moet nog maar eens terug naar Mostar om de stad beter te verkennen, maar mijn eerste indruk is dat het een supermooie relaxte stad is met geweldige loungeclubs.

De volgende dag weer richting Sarajevo gereden om vanaf daar naar de Servische grens te rijden. Omdat je hier vaak niet harder kan rijden dan 60km per uur hebben we 40km van de grens een hotel gezocht. We vonden een motel aan een prachtig meer in Bosnie, in de republika Srpska. Om het allemaal nog ingewikkelder te maken: de helft van Bosnie bestaat uit de republiek Srpska, dit is ook het gebied waar Kardzic vandaan komt (Pale). De oorlog ging er ook deels om om dit gebied te veroveren en tot Servie te laten behoren.

'S Ochtends op tijd weer vertokken richting de grens. We hebben even zitten twijfelen of we het wel aandurfden om naar Servie te gaan. Eerst waren er rellen ivm de uitlevering van Karadzic en daarna hoorde we dat je een internationaal rijbewijs nodig zou hebben om het land in te mogen. Na goed uitzoeken bleek dit alleen te zijn als je langer dan 6 maanden in Servie verbleef. Als je een groene kaart had waar SRB opstond kon je zo het land in, als er SCG opstond (oude naam) zou je een verzekering bij de grens af moeten sluiten. Op onze groene kaart stond SCG maar we besloten toch een poging te wagen.

Aangekomen bij de grens knepen we hem wel een beetje toen een norsogende man ons om de groene kaart vroeg. Maar toen hij hem daarna weer teruggaf en wij vroegen of het echt goed was, zei hij 'perfect' en konden we met een gerust hart Servie in.

Eenmaal in Servie aangekomen zetten we de koers in richting Valjevo, een relaxt dorpje zo'n 100km van Belgrado. Onderweg merkte je dat de natuur erg veranderde. In het begin nog net zo bergachtig als Bosnie maar na een tijdje steeds platter. In Valjevo een leuk pension gevonden die gerund werd door twee relaxte gasten. In de lobby wilde we een sigaretje opsteken omdat er een asbak stond, maar onze blik ging al snel naar het verboden te roken bord op de muur. Toen we vroegen hoe het zat vertelde de eigenaar dat er een algeheel rookverbod is in Servie maar dat niemand zich daaraan houdt. 'De Serven doen lekker wat ze zelf willen'. 'S avonds ontdekten we inderdaad dat er in ieder restaurant en cafe gewoon gerookt werd.

Hier hebben we ook onze eersre vervelende ervaring van de vakantie meegemaakt: we werden afgezet door een ober in het restaurant. Nadat we betaald hadden zagen we dat er op de rekening 5 cola en 8 bier stond terwijl we 2 cola en 4 bier hadden gehad. Toen we om opheldering vroegen zei de ober dat we het verkeerd hadden en dat dat de ordernummers waren. We hadden echter de prijzen op de kaart gezien en die lagen een stuk lager dan op onze rekening. Uiteindelijk gaf hij toe dat de 5 cola inderdaad niet klopte maar van het bier bleef hij overtuigd. Een deel van het geld kregen we terug en hebben het toen maar zo gelaten. Wel vervelend dat iemand zo glashard liegt in je gezicht.

Daarna naar een kroeg gegaan waar live muziek was. Een Servische vrouw die jammerend zong begeleid door een keyboard met accordeonachtige klanken. Geweldig! We hebben al een paar bosnische en servische cd's aangeschaft, I like balkan beats!

Vanmiddag zijn we aangekomen in Belgrado en we gaan zo de stad verkennen. We hebben internet in het hotel dus morgen meer!